Eppo Doeve tekende in de jaren dertig van de vorige eeuw politieke prenten voor De Groene Amsterdammer en in de jaren zestig en zeventig van diezelfde eeuw politieke prenten voor Elsevier, en later, toen dit blad op magazine formaat over ging ook covers. De Groene en Elsevier waren in verschillende gradaties rechtser dan nu, dus erg veel water bij de wijn hoefde Doeve na de oorlog niet te schenken. In de jaren vijftig ontwierp hij ook reclame affiches. Het is nu allemaal op bovengenoemde locaties te zien en het maakt veel jeugdsentiment en sentimenten van déjà vu bij mij los. Ik begin met de affiches. Na WO II was het Holland Festival dat gelukkig nog steeds bestaat, het venster van het ‘wederopbouwende’ Holland op de wereld. Mijn ouders en vrienden bespraken al lang voordat het festival begon, luid Luckey Strike sigaretten (symbool van de Amerikaanse bevrijding van Nederland) rokend, waar ze naar toe zouden gaan. Het Bolsjoi theater uit Moskou of het Sadler’s Welles ballet uit Londen of allebei? De affiche met data in het Frans van Eppo Doeve staat ergens in mijn geheugen, evenals die over het Amsterdam-Rijn kanaal of de bedrijfsauto RAI met onze nationale trots de DAF vrachtauto. Allemaal culturele en economische ‘wederopbouw’, ook een term waar ik mee ben groot gebracht.
In de jaren zestig kwam daar voor de paardrijdende familie die de mijne was Jumping Amsterdam bij. En het Heineken mannetje was ik vergeten, maar kwam springlevend te voorschijn toen ik hem zag hangen. Of de boekomslag van het boek dat ik verslonden heb Weer verdwijnt een atoomgeleerde
van meester-thrillerschrijver Van Eemlandt. Nu verdwijnen ze in Iran, geliquideerd door de Amerikaanse veiligheidsdienst.
Koude oorlog en vijandige post-koloniale sentimenten herkende ik aan de beelden van Ulrich en Soekarno die de Hitlergroet brengt en de 
Khomeini prent uit het Midden-Oosten, allemaal prenten die nu tot rechtszaken zouden hebben geleid. Jaren vijftig koude oorlog tegen het Oosten (dus ook agiterend in de geliefde Nederlandse kolonie) overlopend in de Magnetronoorlog in het Midden-Oosten.
En wat is er veranderd?
Coveromslagen over spionage en dopingschandalen bij het wielrennen bij Elsevier in de jaren zestig. Dat komt bekend voor.
Politieke prenten uit de jaren zeventig over de hoogte van de staatsschuld, de aanschaf van te dure gevechtstoestellen (F 16’s), de onwenselijke voorspellingen van het CPB, en het gedonder over de publieke omroep en vermindering van de hypotheekaftrek. Allemaal bekende materie, maar een tijdje teruggeplaatst in de tijd. Vredeling van defensie, meestal in die tijd bezopen aan te treffen in de bar van hotel Des Indes in Den Haag, moest als pacifist miljarden verspillen aan een duur Amerikaans gevechtstoestel, Van Doorne legde de vrije commerciële omroep onder de guillotine en Lubbers plaatste een bom onder de eigen woning. Duisenberg en Den Uyl financierden de sociale welzijnsstaat op de pof, en Den Uyl moffelde economische voorspellingen van het CPB weg.
En dan tenslotte de aquarel van de zolderkamer. Zo zagen de decors van de Nederlandse Comedie (vaste bespeler van de Stadsschouwburg in Amsterdam) er uit in de jaren vijftig. Hij kon goed teken en aquarelleren, die Doeve. En nu is hij het venster met uitzicht op een verloren tijd.
Geraadpleegde literatuur;
Eppo Doeve, Ter Herinnering 1907-1981, Amsterdam: Elsevier special 2013